1804-cü ildə I Napoleon adı ilə yenicə imperator olan Napoleon Bonapart imperator qvardiyasını yaratdı. Qvardiya xüsusi seçilmiş adamlardan təşkil olundu. Onları başqalarının öhdəsindən gələ bilmədiyi tapşırıqları yerinə yetirmək üçün qoruyub saxlayırdılar.
1814-cü ildə taxt-tacdan əl çəkməli olan Napoleonu Fransadan cənubda yerləşən kiçik Elba adasına sürgün etdilər. Ancaq 1815-ci ildə o qayıdaraq yenidən Fransa taxtına çıxdı. Bundan sonra bütün Avropa silaha sarıldı və Napoleon Vaterloo ətrafında müttəfiq ordularla döyüşməli oldu. Bu, həlledici döyüş idi və Napoleon öz “köhnə qvardiya”sını döyüşə atmalı olduğunu başa düşürdü. Çünki bu günün sabahı olmaya bilərdi.
Qvardiyaçılar döyüşə atılaraq qəhrəmancasına vuruşsalar da, müvəffəqiyyət qazana bilmədilər. Geri çəkilərkən mühasirəyə düşən “köhnə qvardiya”ya təslim olmağı təklif edirlər. General de Kambronun bu təklifə cavab olaraq “Köhnə qvardiya ölür, amma təslim olmur” dediyi bildirilir.
O vaxtdan öz baxışlarını, bu baxışlar zamanla ayaqlaşmasa belə, hətta məğlub olacaqlarını bilərək müdafiə edən və heç bir güzəştə getməyən insanlara “köhnə qvardiya” deyilir. (Ayzek Azimov. Sözlərin tarixi)
